• សមុទ្រគឺជាធុងសំរាមដ៏ធំបំផុតក្នុងពិភពលោក នេះមិនមែននិយាយបំផ្លើសទេ
• មនុស្សបានបោះចោលកាកសំណល់ប្លាស្ទិកចំនួន ១១ លានតោនទៅក្នុងមហាសមុទ្រជារៀងរាល់ឆ្នាំ
• មានសំរាមប្រហែល 200 លានតោនអណ្តែតជាមួយត្រី
នៅពេលដែលក្នុងសមុទ្រមានសំរាមច្រើនជាងត្រី វានឹងធ្វើឱ្យ «សមុទ្រ» ក្លាយជាធុងសំរាមដ៏ធំបំផុតនៅក្នុងពិភពលោក។ អ្នកដឹងទេ មានសំរាមជាង ១០០ លានមេទ្រិកតោននៅក្នុងមហាសមុទ្រ។ តើធ្វើដូចម្តេចដើម្បីធ្វើឱ្យសមុទ្រក្លាយជារបស់មនុស្សស្អាត?
រៀងរាល់នាទី មនុស្សប្រហែល 1 លាននាក់នៅជុំវិញពិភពលោកកំពុងទិញដបប្លាស្ទិក។ ទន្ទឹមនឹងនេះ ថង់ប្លាស្ទិកជាង 500 ពាន់លានថង់ ត្រូវបានប្រើប្រាស់យ៉ាងទូលំទូលាយជារៀងរាល់ឆ្នាំ និងប្រហែលពាក់កណ្តាល ឬច្រើនជាងពីរភាគបីនៃផលិតផលប្លាស្ទិក ។
សព្វថ្ងៃនេះ មនុស្សយើងផលិតកាកសំណល់ប្លាស្ទិកប្រមាណ ៤០០លានតោនជារៀងរាល់ឆ្នាំ ហើយវាបញ្ចប់នៅកន្លែងមួយចំនួន៖
• ការកែច្នៃឡើងវិញនៅកន្លែងដែលកាកសំណល់ប្លាស្ទិកតិចតួចបំផុត
• កន្លែងចាក់សំរាម ដែលជាគោលដៅចម្បងសម្រាប់កាកសំណល់គ្រប់ប្រភេទ យើងត្រូវរង់ចាំឱ្យវារលួយដោយខ្លួនឯង
• កន្លែងចុងក្រោយគឺបរិស្ថាន ព្រៃឈើ ទន្លេ សមុទ្រ។ល។
ប្លាស្ទិកមាននៅគ្រប់ទីកន្លែងក្នុងពិភពលោក ហើយប្រសិនបើយើងបន្តប្រើប្រាស់ប្លាស្ទិកទាំងនេះដោយគ្មានការគ្រប់គ្រងគ្រប់គ្រាន់ជាប្រព័ន្ធនោះ កាកសំណល់ប្លាស្ទិកនឹងកើនឡើងបីដងនៅឆ្នាំ 2060។
កាកសំណល់ប្លាស្ទិកក្នុងមហាសមុទ្រ
សម្រាប់អ្នកដែលឈរនៅលើភពផែនដីតែមួយ នៅក្នុងមហាសមុទ្ររបស់យើង យើងបោះចោលកាកសំណល់ប្លាស្ទិកយ៉ាងតិច 11 លានមេទ្រិកតោន(11 million metric tons) ទៅក្នុងមហាសមុទ្រជារៀងរាល់ឆ្នាំ ។ ប៉ុណ្ណោះវាមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ ឥឡូវនេះមានសំរាមសមុទ្រប្រមាណ ២០០លានមេទ្រិកតោន រសាត់និងលាយឡំជាមួយសត្វក្រោមសមុទ្រ រហូតមកដល់ពេលនេះ អង្គការសហប្រជាជាតិបានលើកឡើងថា បច្ចុប្បន្ន«មានសំរាមនៅសមុទ្រ ច្រើនជាងត្រី» ។
លើសពីនេះ ការគណនាពីមូលនិធិអង្គការសហប្រជាជាតិ បង្ហាញថា ប្រសិនបើយើងដកចោលនូវកាកសំណល់ប្លាស្ទិកទាំងអស់នៅក្នុងមហាសមុទ្រ ញាត់ចូលក្នុងទូកុងតឺន័រ យើងនឹងទទួលបានកុងតឺន័រសរុបចំនួន 5 លានទូ ឬប្រសិនបើយើងពន្លាវា យើងនឹងមានសំណល់ប្លាស្ទិកដែលមានប្រវែងប្រហែល 30,000 គីឡូម៉ែត្រ។
សម្រាប់ហេតុផលនេះ វាអាចត្រូវបានកំណត់ថា មហាសមុទ្រគឺជាធុងសំរាមដ៏ធំបំផុតរបស់ពិភពលោក វាប្រហែលជាមិនគួរឱ្យភ្ញាក់ផ្អើលនោះទេ បន្ថែមពីលើការពិតដែលថាមហាសមុទ្រមានផ្ទៃដីធំជាងដីនៅលើភពផែនដីនេះរួចទៅហើយ ក៏មានបរិមាណសំរាមមិនតិចជាងសំរាមនៅលើដីដែរ។
ផលប៉ះពាល់នៃកាកសំណល់ប្លាស្ទិកចំពោះមហាសមុទ្រ
កាកសំណល់ប្លាស្ទិក គឺជាវត្ថុក្លែងបន្លំនៅក្នុងប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ី ហើយវាជាញឹកញាប់ណាស់ដែលសត្វសមុទ្របរិភោគវាដោយចៃដន្យ ព្រោះវាគិតថា ជាអាហារ ហើយនោះគឺជាមូលហេតុមួយទៀតនៃការស្លាប់របស់សត្វសមុទ្រដែលគួរឱ្យសោកស្ដាយបំផុត ។
ដូចដែលយើងទាំងអស់គ្នាដឹងហើយថា ប្លាស្ទិកគឺជាកាកសំណល់ដែលចំណាយពេលយូរណាស់ក្នុងការរលួយ ប្រសិនបើយើងមិនកែច្នៃ ប្រសិនបើយើងរង់ចាំឱ្យប្លាស្ទិករលួយដោយខ្លួនឯង នៅពេលដែលប្លាស្ទិកមានរយៈពេលយូរ វានឹងចាប់ផ្តើមផុយ ហើយបំបែកទៅជាបំណែកប្លាស្ទិកតូចៗជាច្រើន ឬអ្វីដែលយើងធ្លាប់ស្គាល់ថា «មីក្រូប្លាស្ទិក»។
អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រជុំវិញពិភពលោកបង្ហាញរឿងនេះថា មីក្រូប្លាស្ទិកគឺនៅជុំវិញយើង មិនថានៅក្នុងខ្យល់ ទឹកផឹក អាហារ ឬសូម្បីតែនៅក្នុងខ្លួនយើង ។
ការស្រាវជ្រាវពីសាកលវិទ្យាល័យអូស្ត្រាលីមួយ សហការជាមួយអង្គការ WWF បានបង្ហាញថា មនុស្សទទួលទានមីក្រូប្លាស្ទិកប្រហែល 5 ក្រាមក្នុងមួយសប្តាហ៍ ស្មើនឹងជាង 2,000 បំណែកនៃប្លាស្ទិក ឬ 21 ក្រាមក្នុងមួយខែ ឬ 250 ក្រាមក្នុងមួយឆ្នាំ។
ទោះបីជាពេលនេះក៏មិនមានការស្រាវជ្រាវណាអាចបញ្ជាក់ដោយទំនុកចិត្តនោះដែរថា តើមីក្រូប្លាស្ទីកអាចប៉ះពាល់ដល់សុខភាពមនុស្សកម្រិតណា? ប៉ុន្តែអ្វីដែលនិយាយនៅបេលនេះ គឺជាការរំឭកពីគ្រោះថ្នាក់ដែលយើងមើលមិនឃើញ ហើយអ្នកក៏មិនគួរមើលស្រាលពីហានិភ័យសុខភាពរយៈពេលវែងទៅថ្ងៃអនាគតដែរ ដូច្នេះហើយ«ត្រូវកាត់បន្ថយការប្រើប្រាស់ប្លាស្ទិកក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់អ្នក ហើយប្រើប្រាស់វាឱ្យមានតម្លៃ» ។ នេះជាដំណោះស្រាយដែលនៅតែអាចទៅរួចនៅពេលនេះ។
អ្វីទាំងអស់ដែលបានលើកឡើងនេះ មិនរាប់បញ្ចូលសំរាមប្រភេទផ្សេងទៀតជាច្រើនដែលមហាសមុទ្រប្រឈមមុខនោះទេ នៅពេលដែលសមុទ្រជាកន្លែងដាក់អាហារ តើអ្នកចង់ឱ្យបន្ទប់បាយរបស់យើងកខ្វក់ និងគ្មានអាហារទេ? អ្វីដែលយើងអាចធ្វើបានដើម្បីជួយក្នុងរឿងនេះគឺ«កាត់បន្ថយការប្រើប្រាស់ប្លាស្ទីកប្រចាំថ្ងៃឱ្យបានច្រើនតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន»។ បដិសេធប្លាស្ទិកឱ្យបានញឹកញាប់ បោះចោលសំរាមតាមរបៀបត្រឹមត្រូវ កាត់បន្ថយកាកសំណល់ដែលធ្លាក់ចេញពីផ្លូវ។ នេះយើងអាចជួយបានច្រើន តើអ្នកចង់ឃើញសមុទ្ររបស់យើងយ៉ាងណា?
